Non-Finite Verbs
(กริยาไม่แท้)
อันที่จริงเมื่อดูรูปแล้วก็คือกริยาธรรมดานี่เอง
แต่ว่าไม่ได้นำมาใช้ทำหน้าที่เป็นกริยาแท้ (Finite Verb), หรือกริยาสำคัญ (Principal Verb), หรือกริยาหลัก (Main
Verb) ส่วนมากจะทำหน้าที่ประกอบหรือ ขยาย (Predicate) กริยาแท้ (Finite Verb) มากกว่า
Non-Finite Verb แบ่งออกเป็น 3 ชนิด คือ
1 เป็นรูปของ Infinitive บ้าง ได้แก่ to +
Verb ช่อง 1 เช่น to walk, to speak,
to read etc. เช่น
She likes to walk to school early morning. หล่อนชอบเดินไปโรงเรียนแต่เช้าตรู่
That baby learns to speak with his mother. เด็กคนนั้นฝึกพูดกับแม่ของเขา
(to walk, to speak เป็น Non-Finite
Verb ส่วน likes, learns เป็น Finite
Verb ในประโยค)
2 เป็นรูของ Gerund บ้างได้แก่ Verb ช่องที่ 1 เติม ing เช่น sleeping,
speaking, writing, running etc. เช่น
They need sleeping in the night. พวกเขาต้องการนอนหลับเวลากลางคืน
I prefer speaking to writing. ผมชอบพูดมากกว่าเขียน
(speaking, sleeping, writing, เป็น Non-Finite
Verb ส่วน need และ prefer เป็น Finite Verb)
3 เป็นรูปของ Participle บ้างได้แก่ Present
Participle (คือ Verb ช่องที่ 1 เติม ing)
เช่น walking, coming, working, หรือ Past
Participle (Verb ช่องที่ 3) เช่น walked, come, seen, spoken,
ตัวอย่างเช่น :-
This is a guard walking in front of his house every night.
มียามเดินอยู่หน้าบ้านของเขาทุกคืน(Walking เป็น Present Participle ทำหน้าที่เป็น Non-Finite Verb ขยาย Guard)
We saw Ronny working in the garden yesterday. เราเป็นรอนนี่กำลังทำงานอยู่ในสวนเมื่อวานนี้(working เป็น Present Participle ทำหน้าที่เป็น Non-Finite Verb มาขยาย Ronny)
Have you read the story written by me? คุณได้อ่านนิทานที่เขียนโดยผมหรือยัง
(Written เป็น Past Participle ทำหน้าที่เป็น Non-Finite Verb มาขยาย Story)
She does not want a used car. หล่อนไม่ต้องการรถที่ใช้แล้ว
(Used เป็น Past Participle ทำหน้าที่เป็น
Non-Finite Verb มาขยาย car)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น